“Τα έχουμε δοκιμάσει όλα και πάλι δεν κοιμάται”
“Κάνουμε κάθε βράδυ την ίδια ρουτίνα αλλά και πάλι δεν “πείθεται” να κοιμηθεί”
“Όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου είναι ένας γολγοθάς. Έχει τέτοια υπερένταση … δεν μπορούμε να τον ηρεμήσουμε με τίποτα”
Μπορεί να κάνουμε όλα όσα γνωρίζουμε ότι βοηθάνε στον ύπνο με μεγάλη ευλαβικότητα, κι όμως τα παιδιά είτε να μην δείχνουν να ανταποκρίνονται, είτε να ανταποκρίνονται για κάποιο διάστημα και έπειτα πάλι να λοξοδρομούν. Υπάρχει μήπως κάτι που μας διαφεύγει;
Πολλές φορές μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας ξεχνάμε να δώσουμε την απαραίτητη σημασία στην υποκειμενική πραγματικότητα των παιδιών μας, στις ανάγκες τους, στα συναισθήματα τους. Κι όμως, όλα αυτά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην έλευση και τη διατήρηση του ύπνου.
Πριν ξεκινήσουμε τις διαδικασίες ύπνου, χρειάζεται να δώσουμε σημασία στα συναισθήματα, τόσο του παιδιού όσο και τα δικά μας! Πώς μπορεί να κοιμηθεί ένα παιδί όταν νιώθει θυμό, απογοήτευση, άγχος, λύπη, άγχος; Αν έχει προκύψει κάτι που το αναστάτωσε συναισθηματικά είναι απαραίτητο να το φροντίσουμε, να δώσουμε χρόνο στην έκφραση του συναισθήματος, να ακούσουμε πολύ καλά και να δείξουμε κατανόηση. Ρωτάμε το παιδί πώς νιώθει. Ρωτάμε αν έγινε κάτι που το προβλημάτισε. Ακούμε με προσοχή τι μας λέει πριν ξεκινήσουμε να δίνουμε λύσεις. Ρωτάμε πώς το διαχειρίζεται το ίδιο το παιδί, τι έχει δοκιμάσει έως τώρα και πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε εμείς. Μπορεί να μη βρούμε λύση άμεσα φυσικά. Το ότι θα έχουμε μιλήσει όμως για ότι κι αν είναι αυτό που απασχολεί το παιδί θα βοηθήσει πολύ περισσότερο στο να καταλαγιάσει η ένταση του συναισθήματος του και να μπορέσει αν κοιμηθεί.
Εξίσου σημαντικό είναι και το δικό σας συναίσθημα. Όταν έχουμε έντονο άγχος ή εκνευρισμό, αν αναρωτιόμαστε “σήμερα θα καταφέρω να κοιμηθώ;”, αν υπάρχει ένταση με τον/την σύντροφο ή ένας καυγάς που συνεχίζεται, τότε δεν είναι εύκολο να χαλαρώσει το παιδί και να νιώσει ασφάλεια ώστε να κοιμηθεί ήσυχο. Αρχικά, αφήνουμε στην άκρη το ερώτημα αν θα κοιμηθούμε και αποφεύγουμε τα καταστροφικά σενάρια. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Αποδεχόμαστε το συναίσθημά μας και προσπαθούμε να εστιάσουμε στο παρόν. Αν εμείς οι ίδιοι έχουμε ένταση δεν θα είμαστε τόσο αποτελεσματικοί στο να “κοιμήσουμε” τα παιδιά. Όταν μειώνουμε τις προσδοκίες μειώνεται και η πίεση προς τον εαυτό μας και τελικά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο!
Επιπλέον, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τα παιδιά να έχουν μεγάλη ένταση πριν την επιθυμητή ώρα ύπνου και να μην θέλουν να ξεκινήσουν καν τη ρουτίνα τους. Αυτό μπορεί να συνδέεται με την ανάγκη τους να περάσουν χρόνο με το γονιό ή τους γονείς που λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι και ο χρόνος τους είναι περιορισμένος. Είναι απόλυτα κατανοητό όταν επιστρέφετε κουρασμένοι από τη δουλειά το μόνο που θα θέλετε είναι να ¨ξεμπερδεύετε” με τα διαδικαστικά και να μείνετε στην ησυχία να χαλαρώσετε αφού τα παιδιά θα έχουν πια κοιμηθεί. Εκείνα όμως περιμένουν κάθε μέρα να έρθει η στιγμή που θα σας δουν, που θα μοιραστούν τα νέα τους, που θα σας δείξουν τι καινούριο κατάφεραν, που θα παίξουν μαζί σας. Όλος αυτός ο ενθουσιασμός τα πλημμυρίζει και δεν είναι εύκολο να τον διαχειριστούν και να ηρεμήσουν άμεσα. Ένας τρόπος λοιπόν να αποφύγουμε τις εντάσεις και την αμφίπλευρη απογοήτευση θα είναι να τους αφιερώσουμε χρόνο επιστρέφοντας στο σπίτι. Αποκλειστικό χρόνο μαζί τους. Όταν τα παιδιά γνωρίζουν ότι θα έχουν τον αποκλειστικό χρόνο μαζί μας όταν επιστρέψουμε, θα μπορούν να οργανώσουν καλύτερα όσα θέλουν να μοιραστούν μαζί μας, θα είναι κάτι που θα περιμένουν και δεν θα το αισθάνονται ωςκάτι που χρειάζεται να “ρουφήξουν” γρήγορα, μην γνωρίζοντας πότε θα μας ξαναέχουν διαθέσιμους. Ο ποιοτικός χρόνος με τα παιδιά βοηθάει όμως και τους γονείς να χαλαρώσουν. Δεν είναι “χαμένη ώρα”, είναι πολύτιμη ώρα. Γνωριζόμαστε καλύτερα, δενόμαστε και αγαπιόμαστε περισσότερο! Δεν κρατάει όμως για πάντα. Έρχεται η στιγμή που τα παιδιά δε θέλουν να μας δουν καν πριν κοιμηθούν. Οπότε, ας το εκμεταλλευτούμε, όσο έχουμε την ευκαιρία να τρέχουν πάνω μας με ενθουσιασμό!
