Ερώτηση: Γιατί πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά μας;
Πολύ ωραία ερώτηση! Προσωπικά θα ήθελα να σταθώ σε δύο βασικούς λόγους που λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου, όταν διαβάζω και η ίδια παραμύθια στα παιδιά μου.
Ο πρώτος λόγος είναι ο χρόνος που θα αφιερωθεί εκείνη τη δεδομένη στιγμή από τον μπαμπά ή την μαμά αποκλειστικά στο παιδί! Ο χρόνος που λόγω καθημερινότητας ίσως να είναι περιορισμένος. Είναι μια «ιερή» στιγμή ηρεμίας, μια τελετουργία που τα παιδιά αναμένουν με ανυπομονησία!
Ο δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι τα παραμύθια και γενικότερα τα βιβλία αποτελούν, κατά την ταπεινή μου άποψη, το παράθυρο που βοηθάει τα παιδιά να δραπετεύουν από το μικρόκοσμο τους σε ένα μεγαλύτερο συναρπαστικό κόσμο!
Ερώτηση: Όταν Τα παιδιά, μας ζητούν να διαβάσουμε το ίδιο παραμύθι κάθε μέρα είναι κάτι φυσιολογικό, το αποδέχεστε ως κάτι θετικό ή αρνητικό;
Πιστεύω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό, αν και σε εμάς που τα διαβάζουμε ίσως προκαλεί ένα ελαφρύ εκνευρισμό! Τα παιδιά ταυτίζονται με τους χαρακτήρες του παραμυθιού και συχνά βιώνουν την αφήγηση σαν να είναι μέρος αυτής! Επιπρόσθετα, ανάλογα πάντα και με την ηλικία, απολαμβάνουν το γεγονός πως ξέρουν τι θα γίνει μετά!
Μετά την κυκλοφορία της πρώτης Πιπερούλας, βρέθηκα και στην «απέναντι όχθη», συναντώντας γονείς που μου λένε ότι τα παιδιά τους ζητούν κάθε βράδυ την Πιπερούλα! Δεν το κρύβω ότι κάθε φορά που μου λένε κάτι τέτοιο χαίρομαι, γιατί τα παιδιά ταυτίζονται με την ηρωίδα μου και αυτό με συγκινεί ιδιαίτερα.
Ερώτηση: Η « Γλυκιά Κόκκινη Πιπεριά » το πρώτο σας παραμύθι θίγει το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και « το βιολί της αγάπης» το θέμα του εθελοντισμού ! θεωρείτε ότι αυτός είναι και ο Κύριος Ρόλος των παραμυθιών, η ανάδειξη κοινωνικών θεμάτων και ο διδακτικός τους χαρακτήρας;
Ναι, έχετε απόλυτο δίκαιο ότι επιλέγω για τις ιστορίες μου ένα ξεκάθαρο μήνυμα που θα κατανοήσει ο αναγνώστης. Ακόμη και στο παραμύθι μου «Ο Εξερευνητής Τζόουνς και το Μυστήριο του Καμένου Δάσους», που έχει ως στόχο να βοηθήσει τα παιδιά να αποχαιρετήσουν τις πιπίλες τους, υπάρχει περιβαλλοντικό μήνυμα για τις φωτιές στα δάση!
Η επιλογή της θεματολογίας των παραμυθιών έχει να κάνει συνήθως με τα βιώματα και τις ευαισθησίες του/της εκάστοτε συγγραφέα και η επιτυχία στην αποτύπωση της σκέψης του στο χαρτί είναι άκρως συνδεδεμένη με το ταλέντο και την κατανόηση του ύφους και του χαρακτήρα του από τον/την εικονογράφο. Η συμβολή των εικονογράφων είναι τεράστια για την επιτυχημένη πορεία ενός παραμυθιού.
Ως άνθρωπος είχα και θα συνεχίσω να έχω πάντα ως όραμα μου να βελτιώσω, όπως μπορώ τον κόσμο που βρήκα, πριν φύγω από αυτόν! Μέσα από τα παραμύθια μου επιλέγω να αγγίζω χωρίς εμφανή διδακτισμό θέματα που χρήζουν βελτίωσης, αισιοδοξώντας ότι πρώτα οι γονείς και μετά τα παιδιά θα πάρουν κάτι από τις ιστορίες μου!
Ερώτηση: Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς παραμύθια και πως θα ήταν η ζωή μας , εάν διαβάζαμε παραμύθια και ως ενήλικες;
Έχω την εντύπωση ότι η παιδική μου ηλικία χωρίς παραμύθια θα στερούσε πολλά από τα όνειρα μου ως ενήλικα. Χωρίς παραμύθια τώρα, ως μαμά θα έχανα το πολυτιμότερο εικοσάλεπτο της ημέρας μου, τον χρόνο που ο δεσμός με τα παιδιά μου γιγαντώνεται και κάνει την κούραση της ημέρας να φαίνεται ασήμαντη.
Ο αφηγητής γονιός, παππούς ή δάσκαλος είτε το θέλει είτε όχι θα προβληματιστεί με το παραμύθι που διαβάζει στο παιδί. Θα δεχτεί απανωτές ερωτήσεις και θα αναγκαστεί να συζητήσει με το παιδί του και να εξηγήσει κάποια πράγματα στη μικρή αθώα ψυχή που αναζητά απαντήσεις. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι η μαγεία, όπου ο ενήλικας μπαίνει στην ιστορία και ταυτίζεται με τους ήρωες, προκειμένου να εξηγήσει στα παιδιά το νόημα. Αυτή είναι και η στιγμή που ξεκινάμε το ταξίδι μας για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο!
Συνέντευξη από: Στέλλα Τζιμπιλή
