Δε θα αποτελούσε έκπληξη για κανέναν το γεγονός ότι τα Ομηρικά έπη είναι το αρχαιότερο ευρωπαϊκό λογοτεχνικό κείμενο. Ο διδακτικός λόγος και οι πανανθρώπινες αξίες που προβάλλουν παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Ο σύγχρονος άνθρωπος προστρέχει στην ανάγνωση των Ομηρικών Επών αναζητώντας τις αξίες και το ήθος που αναδύονται μέσα από τους χαρακτήρες των ηρώων της. Αναντίρρητα, οι πλείστοι των Ομηρικών ηρώων φέρουν διαχρονικές αξίες και αποτελούν αειθαλή πρότυπα τιμιότητας, ευγένειας, ηθικής και φιλοξενίας. Για παράδειγμα υποδειγματικό είναι το ήθος της Πηνελόπης και η τιμιότητά της ως συζύγου. Παρομοίως χαρακτηριστική είναι και η φιλοξενία του Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων καθώς και η συμφιλίωση του Αχιλλέα με τον Πρίαμο.
Όμως παράλληλα με το σεβασμό στους νεκρούς, την πίστη στην αγάπη, τη δικαιοσύνη και την υστεροφημία παρατηρούνται και οι ανθρώπινες αδυναμίες από τις οποίες διέπονται οι Θεοί. Παρά ταύτα ο ρόλος των Θεών είναι η επιβολή της τάξης. Ύψιστα πρότυπα ανθρώπινων χαρακτήρων που έμειναν ανεξίτηλα στο χρόνο, όπως ο πολυμήχανος Οδυσσέας και ο δεινός και γενναίος πολεμιστής Αχιλλέας. Ο Όμηρος αναδεικνύεται σε κορυφαίο ηθογράφο και ταυτόχρονα συμβάλλει στην προβολή και στην καλλιέργεια ατομικών και συλλογικών αξιών ανοίγοντας το δρόμο προς την αυτογνωσία και την αλήθεια μας. Η γλώσσα των Ομηρικών επών είναι η γλώσσα του σήμερα. Ο αναγνώστης συμμετέχει στη χαρά και το δράμα των πρωταγωνιστών – ηρώων και στο τέλος εξιλεώνεται και συνεχίζει τον αγώνα της ζωής πιο πλούσιος πνευματικά και ηθικά. Αδήριτη, λοιπόν, προβάλλει η ανάγκη να στρέψουμε το γνωστικό μας ενδιαφέρον στη μελέτη των Ομηρικών επών, ως προέκταση μιας ουσιαστικής επαφής με τις ρίζες μας.
