Η συνέντευξη του ταλαντούχου τραγουδιστή και συνθέτη Παντελή Θαλασσινού για το Παιδείας Βήμα
Ο Παντελής Θαλασσινός στα δικά μου μάτια είναι ένας αιώνιος έφηβος, ένας ασυμβίβαστος ροκ τύπος, ένας χαρισματικός τραγουδοποιός με ιδιαίτερα αισθαντική και μελωδική φωνή, ένας ταλαντούχος συνθέτης που με τη μουσική του μας χάρισε και μας χαρίζει υπέροχα τραγούδια.
Ακούγοντας τα ‘Σμυρνέικα τραγούδια’, το ‘Ανάθεμα σε’, τα ΄Καράβια Χιώτικα’, το ‘Εισιτήριο στην τσέπη σου’, ο νους ταξιδεύει και η ψυχή γαληνεύει.
Στέλλα: Κύριε Θαλασσινέ ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Η συνέντευξη πραγματοποιείται εν μέσω πανδημίας. Πώς βιώνετε εσείς αυτήν την κατάσταση, πως αξιοποιείτε τον χρόνο σας και πώς αισθάνεσθε φέτος που πιθανότατα δε θα πραγματοποιηθούν οι καλοκαιρινές συναυλίες;
Παντελής: Δεν έχω να κάνω τίποτε άλλο παρά να υπακούσω προς το κοινό συμφέρον και καλό, επειδή δεν ξέρουμε τις αιτίες, από πού προέρχεται αυτός ο ιός και κατά πόσο αυτός ο ιός μεταδίδεται εύκολα. Μένω στο σπίτι μου όχι γιατί τους φοβάμαι αλλά γιατί δεν τους εμπιστεύομαι. Δυστυχώς η δημόσια υγεία πάει όλο και πιο πίσω και την κάνουν κουρέλι. Είναι λογικό να εφαρμόζουν μέτρα πολύ σκληρά γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα κρούσματα, μιας και δεν υπάρχει Δημόσια Υγεία. Είναι κι αυτή ξεπουλημένη στο ιδιωτικό συμφέρον.
Στέλλα: Από την εποχή που ήσασταν στους λαθρεπιβάτες μέχρι και σήμερα πόσο έχετε αλλάξει ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος;
Παντελής: Καταρχάς έχω αλλάξει γιατί έχουν περάσει 30 χρόνια, όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν και διαμορφώνονται ανάλογα με τις ασχολίες τους, τις παρέες τους, την καλλιέργεια τους και τις συνήθειες τους. Οι λαθρεπιβάτες ήταν ένα γκρουπ που λειτουργούσε σαν ένα όνομα. Μέσα στο γκρουπ υπήρχαν δύο γνώμες που έπρεπε να ταυτιστούν. Βλέπετε ότι και οι δύο ακολουθήσαμε μία πάρα πολύ καλή πορεία, άρα μας έκανε καλό η συνύπαρξη αυτή στη μετέπειτα ζωή μας και στην καριέρα μας.
Στέλλα: Πώς σας βρίσκουμε δημιουργικά αυτή την περίοδο; Ετοιμάζετε νέο υλικό;
Παντελής: Πάντα κάτι ετοιμάζω Γιατί χωρίς δημιουργία είναι σα να μην έχω κάνει κάτι και είναι σα να μην πηγαίνω στη δουλειά μου. Ετοιμάζω ένα μπουκέτο με λαϊκά τραγούδια και άλλο ένα μπουκέτο με τραγούδια μου που θα τα πουν διάφοροι νέοι Πρωτόβγαλτοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες και κάποιοι που είναι ήδη ονόματα. Ακόμη ετοιμάζομαι να τραγουδήσω μία ολοκληρωμένη δουλειά του Γιώργου Καζαντζή και του Κώστα Φασουλά.
Στέλλα: Με ποια από τα έργα σας συνδέεστε περισσότερο συναισθηματικά και γιατί;
Παντελής: Συναισθηματικά συνδέομαι με όλα μου τα έργα, απλά ξεχωρίζω κάποια που οι συνεργάτες μου ήταν σταθμοί στη ζωή μου. Το ‘Καλαντάρι’ για παράδειγμα ήταν μία δουλειά σφραγίδα για μένα. Οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη που μας άφησε δυστυχώς.
Στέλλα:Γνωρίζω ότι τα αρχικά ακούσματα σας ήταν ροκ. Πόσο σας επηρέασαν αυτά τα πρώτα ακούσματα στο να δημιουργήσετε δικά σας τραγούδια και ένα κατεξοχήν προσωπικό σας στυλ, το οποίο φαίνεται να διαφέρει από το αρχικό σας ύφος;
Παντελής: Τα πρώτα ακούσματα μου ήταν rock γιατί ήμουν έφηβος. Τη rock δεν την έχω ξεχάσει και μπορώ να σας πω ότι ακόμη ακούω κάποιους επιλεγμένους καλλιτέχνες, όπως Οι Pink Floyd ο Eric Clapton, ο Jeff Beck. Είναι ακόμα μέσα στα ακούσματα μου. Δεν ήταν όμως η μόνη μουσική με την οποία ασχολήθηκα στη ζωή μου. Ασχολήθηκα πάρα πολύ με το έντεχνο ελληνικό τραγούδι γι’ αυτό και μετά τα ροκ συγκροτήματα έγινα κιθαρωδός και τραγουδούσα σε μπουάτ της Αθήνας και του Πειραιά. Αργότερα ασχολήθηκα και με ένα συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής στη Χίο, που τα μέλη του ήταν και οι μόνιμοι μουσικοί μου για ένα διάστημα. Όλες λοιπόν αυτές οι μουσικές ως μία μείξη βρίσκονται μέσα τις δημιουργίες μου.
Στέλλα: Πώς επιλέγετε ποιόν στίχο θα μελοποιήσετε; Yποθέτω ότι λαμβάνετε άπειρους στίχους καθημερινά. Ποια στοιχεία σας αγγίζουν περισσότερο στο στίχο, ώστε να αποφασίσετε να τον κάνετε τραγούδι;
Παντελής: Η αλήθεια είναι ότι παίρνω εκατοντάδες στίχους, πολλές φορές αδικώ πολλούς..
Το κριτήριο μου όμως είναι αλάνθαστο γιατί είναι η συγκίνηση. Συμβαίνει ένας στίχος να μη συγκινεί τους πάντες. Δηλαδή ένας στίχος που δε συγκινεί εμένα, ενδεχομένως να έχει συγκινήσει πολλούς άλλους.
Στέλλα: Ποιά είναι η σχέση σας με την Κύπρο; Για κάποιο λόγο οι θαυμαστές και οι θαυμάστριες σας στην Κύπρο σάς έχουν ιδιαίτερη αδυναμία. Τί σας συνδέει με αυτό το μαρτυρικό νησί;
Παντελής: Η Κύπρος για μένα είναι πάντα μία γλυκιά επιστροφή, γιατί έχω καταφέρει και έχω κάνει καλούς και ακριβούς φίλους. Πάντα δέχομαι μια πρόσκληση να τραγουδήσω στην Κύπρο, γιατί το συνδυάζω με το να δω τους φίλους μου. Έχω συνεργαστεί και με πολλούς καλλιτέχνες Κύπριους, στιχουργούς και τραγουδιστές
Στέλλα:Το ποδόσφαιρο και η ΑEK πιο συγκεκριμένα είναι μία από τις μεγάλες σας αγάπες, μάλιστα παίζατε και ο ίδιος ποδόσφαιρο. Στον χώρο του τραγουδιού όπου ανήκετε, συμπεριφέρεστε ως αθλητής ή ως πρωταθλητής;
Παντελής: Το ποδόσφαιρο και η Περφόρμανς έχουν πολλές ομοιότητες αλλά και τεράστιες διαφορές. Διαφορές υπάρχουν ως προς τη δημιουργία, ο κάθε δημιουργός είναι μοναχικός, ενώ το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό. Το ποδόσφαιρο είναι μία κολεκτίβα που πολλοί εργάζονται στα ίσα για μία καλή τύχη, ένα καλό αποτέλεσμα. Αυτό είναι και το μυστικό σε μία ορχήστρα, η σύνθεση, όμως η δημιουργία αλλάζει πολύ, είναι κάτι σαν τον προπονητή ο οποίος πρέπει να σκεφτεί πάρα πολύ και μόνος του.
Στέλλα: Είναι εμφανής η αγωνία σας και η ανησυχία σας για τα πολιτικά και κοινωνικά θέματα και προβλήματα. Κουβαλάτε ενδόμυχα μια ελπίδα; Τί σας ενοχλεί περισσότερο τα τελευταία χρόνια;
Παντελής: Σίγουρα όλοι πρέπει να είμαστε πολιτικά σκεπτόμενοι. Στη φύση του ανθρώπου είναι να ονειρεύεται και να ελπίζει. Να ελπίζει και να ονειρεύεται όμως με δεμένα χέρια δεν έχει καμία τύχη και καμία ελπίδα. Τι με ενοχλεί περισσότερο; Ότι η ζωή μας γίνεται όλο και περισσότερο Ψηφιακή και το γεγονός ότι προσπαθούμε να περιγράψουμε τη φύση με ψηφιακά μέσα. Με ενοχλεί που η ζωή μας όσο πάει γίνεται και πιο απολιτίκ …Εξαναγκασμός, εγκλεισμός, φίμωση, αυταρχισμός και γενικά φασισμός χωρίς καμία αντίδραση.
